Galicia : Pasado , Presente e Futuro

Aquí ven o maio

de frores cuberto...

puxéronse á porta

cantándome os nenos;

i os puchos furados

pra min estendendo,

pedíronme crocas

dos meus castiñeiros.

Pasai, rapaciños,

calados e quedos,

que o que é polo de hoxe

que darvos non teño.

Eu sónvo-lo probe

do pobo gallego:

¡Pra min non hai maio,

pra min sempre é inverno!...

Cando eu me atopare

de donos liberto

i o pan non me quiten

trabucos e préstemos,

e como os do abade

frorezan meus eidos,

chegado habrá estonces

o maio que eu quero.

¿Queredes castañas

dos meus castiñeiros?...

Cantádeme un maio

sin bruxas nin demos;

un maio sin segas,

usuras nin preitos,

sin quintas, nin portas,

nin foros, nin cregos.

Chega a democracia e comeza a verse o día. 

 Galegos e galegas melloran a súa vida . 

Chega a igualdade de oportunidades 

e ata os fillos dos pobres van as Universidades.

Agora chega ese futuro 

Que pasará coa nosa Galiza??